محققان دانشگاه برکلی از یک بازوی رباتیک و چاپگر سه بعدی برای تولید بافت‌های زنده بدن استفاده کرده و می‌گویند در آینده می‌توان از این روش برای تولید اعضای مختلف بدن نیز بهره گرفت.
در این روش سلول‌های مختلف بدن بر روی یک سطح دو بعدی چاپ شده و سپس به سرعت در دمای پایین منجمد می‌شوند تا شکل نهایی خود را به دست آورند. در نهایت با کنار هم قراردادن این سلول‌ها بافت مورد نظر به دست می‌آید.
این روش می‌تواند انقلابی در زمینه تأمین اندام مصنوعی مورد نیاز افراد معلول یا اشخاصی که به علت تصادف، سوختگی و غیره بخشی از بافت‌های زنده بدنشان را از دست داده اند، به وجود آورد.
با استفاده از این فناوری می‌توان ساختارهای سه بعدی بدن انسان را با کیفیتی قابل قبول بازسازی کرد و برای پیوند اعضا نیز از سلول‌های بنیادی بدن هر فرد برای تولید اندام مورد نیاز استفاده کرد.
تنها نقطه ضعف این روش در شرایط فعلی سرعت پایین تولید بافت‌های مورد نظر است. همچنین تنظیم ابعاد این اندام فعلاً کاری به دقت انجام نمی‌دهد، زیرا فرایند احیای سلول‌های تجمیع شده مدتی به طول می‌انجامد. همچنین کنترل دمای محیط و ترکیبات شیمیایی مورد نیاز نیز با دقت کامل هنوز ممکن نیست. علاوه بر این، باید برای ذخیره سازی و حمل و نقل بافت‌های تولید شده از روش‌های نوینی استفاده شود.
انتظار می‌رود در آینده با تولید لایه‌های دوبعدی بافت‌های هر ارگان بدن و اتصال آنها به یکدیگر، در نهایت ساختار سه بعدی کاملی از هر عضو بدن شکل بگیرد.
