به گزارش اگنا به نقل از ایندیپندنت، این فناوری دارای انواع کاربردهای بالقوه در ارتباط با الکترونیک نسل آینده است که واسط‌های انسان-دستگاه و روبات‌ها از جمله آن‌ها است.
این پوست مصنوعی را در پروتزها هم می‌توان به کار برد و روشهای جدید احساس کردن و حسگری اشیاء را در اختیار معلولان می‌گذارد.
یفانگ وانگ استادیار دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور گفت «پوستی مصنوعی ساختیم که قابلیت‌های حسگری آن از پوست انسان بیشتر است.»
«برخلاف پوست انسان که اکثر اطلاعات را از کنش‌های لمسی حس می‌کند این پوست مصنوعی اطلاعات شناختی بسیاری هم به دست می‌آورد که در عملیات بدون لمس یا نزدیک شدن نهفته است. این کار می‌تواند به نسل آینده فناوری‌های ادراک روباتی منجر شود که بر حسگرهای لمسی موجود برتری دارند.»
این محققان تا کنون این پوست را به روشهای مختلف آزموده‌اند از جمله در پیمایش انگشت بر نمایشگر الکترونیکی، مسیریابی با نقشه و دستکاری شخصیت‌های بازی ویدیویی مجازی.
این پوست مصنوعی توانست سیگنال‌های مختلفی را از هدف‌هایی که به آن نزدیک می‌شدند ردیابی کند یعنی شناسایی اشیاء بدون لمس نیز برایش ممکن بود.
این تحقیق در ادامه پژوهش پیشین در مورد پوست مصنوعی انجام شده است، عرصه‌ای که در سال‌های اخیر چندین پیشرفت بزرگ در آن صورت گرفته است.
در سال ۲۰۲۲ محققان موسسه فناوری کالیفرنیا (کالتک)یک پوست مصنوعی ساختند که قابلیت حس کردن دما، فشار و حتی سمی بودن یا نبودن چیزی را داشت.
حسگرهای مورد استفاده در این پوست در هیدروژل جاسازی شده بودند و بدین ترتیب می‌شد آن‌ها را با فرایندی مشابه فرایند چاپگر جوهرافشان روی پوست چاپ کرد.
کاربردهای تجاری این پوست شامل ردیابی منبع آلودگی در رودخانه و «حس کردن» رد مواد منفجره در چمدان‌های مشکوک می‌شود.
انتهای پیام/
